Op 23 december zongen we in Zorgcentrum De Kulenburg in Culemborg de kerstviering. In een mooi versierde zaal kwamen de bewoners en familieleden samen om mee te zingen en naar het kerstverhaal te luisteren. Pastoraal werkster i.o. Ciska Heemsbergen ging voor en samen met haar had Elien de viering voorbereid. Aangezien we kerstliederen in vele talen zongen kreeg de viering de titel mee: Kerst wereldwijd. Het verhaal van 'The little drummerboy' stond daarin centraal. 

Eva Schoemaker speelde op de fluit en Elien begeleidde op de piano. Kees trommelde er lustig op los (wel in de maat).

We begonnen met het prachtige lied van Johan Sebastian Bach: 'Wie soll ich Dich empfangen' uit het Weinachtsoratorium.

Ciska stak de paaskaars en de 4 adventskaarsen aan en zei:

Grote kaars, ik steek je aan want het licht is opgegaan.

Wie het horen wil, die hore, de Messias is geboren.

Daarna zongen we allemaal het aloude: 'Er is een kindeke geboren op aard'. Een Hollands liedje dat uit Duitsland komt. 

Na het welkom zongen we 'Nu zijt wellekome', ook een lied dat uit de Duitse traditie stamt. Nadat Ciska het gebed had uitgesproken zong het koor het verstillende lied 480 (NLB) 'Ik wandel in gedachten'. Een lied dat in de Scandinavische landen als het ultime kerstlied geldt. 

Het kerstevangelie werd verteld aan de hand van het verhaal van de kleine trommelaar, een arm jongetje dat in de buurt van Bethlehem woonde. Maar hij kon 1 ding heel goed: op zijn trommel spelen! Iedereen liep met hem mee als hij door het dorp liep en op zijn trommel speelde. Jozef en Maria kwamen daar ook aan en Jezus werd geboren en in de kribbe gelegd. 

Nadat Jezus was geboren in de stal zong het koor in het Italiaans 'Dormi, bel bambin' een geliefd Italiaans kerstlied. 

Het verhaal ging verder met de herders en de engelen en de kleine trommelaar wilde ook graag naar het kleine kindje toe, maar hij had niets om te geven. 

Samen met de aanwezigen zongen we lied 484 (NLB), het swingende, Amerikaanse 'Go tell it on the mountain'. Men zong geweldig in het Engels mee. 

De wijzen uit het oosten kwamen langs en het jongetje besloot hen te volgen naar de stal. 

We zongen daarbij een aloud Hollands kinderlied: 'De Wijzen, de Wijzen, die gingen samen reizen'. 

De kleine trommeljongen stond buiten en zag het allemaal gebeuren, maar hij dacht 'ik heb helemaal niets om te geven' en hij draaide zich om liep terug naar huis. Plotseling zag hij zijn trommel aan zijn zijkant hangen en wist hij wat hij Jezus wilde geven: hij zou op zijn trommel spelen. Hij ging terug naar de stal en hij begon zacht te spelen en te zingen:

Come they told me, parum pum pum pum, a new born King to see, parum, pum pum, pum.

Our finest gifts we bring, parum pum pum pum, to lay before the King, parum pum pum pum

So to honour Him, parum pum pum pum, when we come...

En hij speelde en zong en zo deed het koor, met Kees op de trommel erbij en Eva op fluit en met de piano. Het was prachtig! En tot onze verrassing kregen we een daverend applaus. 

Natuurlijk mocht het bekende kerstlied 'Stille Nacht' niet ontbreken en wist u dat het van origine een Oostenrijks lied is? 

Vanuit Ierland kwam de kerstwens voor ons allemaal:

Mijn wens voor jou is dat je altijd in je hart de gouden herinnering bewaren mag van elk moment van echte kerstvrede dat je hebt gekend. Dat je dapper mag zijn in het uur van de beproeving, wanneer de berg die je moet beklimmen heel hoog schijnt en de lichtbakens van hoop zeer ver. Dat iedere gave die God je schonk mag groeien met de jaren om vreugde te brengen in de harten van hen die je liefhebt. Mijn wens is dat ieder uur de vreugde of leed de vrede brengende glimlach van het kerstkind met jou mag blijven, en dat je altijd heel dicht bij God mag zijn.

Gezamenlijk zongen we het 'Ere zij God'. Dit lied werd rond 1750 in Duitsland geschreven door F.A. Schulz en begin 1900 in het Nederlands vertaald door de Rotterdammer Isaac Bikker. 

Als toegift zong het koor daarna 'We wish you a Merry Christmas', een lied uit Engeland. 

Het was een prachtige kerstviering waar we met veel plezier op terugkijken.

Elien 

Op 24 december zongen we de kerstviering in Kerk-Avezaath. De kerk zat stampvol, maar wij hadden een beetje pech, want onze fluitiste, Eva, was helaas ziek. Gelukkig hadden we tijdens de generale repetitie filmopnames gemaakt. Trompettist Dick Hitman en organist Henk de Dreu waren er wel. 

Het thema van deze viering was 'Kwetsbaar als een kind'. Dat paste goed bij mij omdat ik net weer oma was geworden van een prachtig jongetje. 

Nadat Henk het mooie 'Herzlich tut mich verlangen' van Johan Gottfried Walther had gespeeld sprak onze voorgangster Everdien Hagen het drempelgebed uit:

'Steek een kaars aan in het duister, laat het licht toe in je hart'. De vier adventskaarsen werden aangestoken. Hierna zongen wij van J. S. Bach zijn 'Wie soll ich Dich empfangen'. 

Na de bemoediging en groet zongen we allemaal het mooie 'Nu zijt wellekome'. En we hadden weer het mooie ritueel van elkaar aankijken, een hand geven, welkom heten, of iets anders. Blijft mooi en vergroot het gezamenlijke gevoel. Zouden we vaker moeten doen🙂 

Toen Everdien het gebed had gebeden zongen we 'Stille nacht', waarna de lezing uit Lucas 2: 1 - 7 volgde. Jezus was geboren en wij zongen het Italiaanse wiegeliedje 'Dormi, bel bambin'. 

Het kerstverhaal ging verder met het lezen van Lucas 2: 8- 14, waarna we in canon met de gemeente het Gloria in excelsius Deo uit Taize zongen. 

Toen kwam de lezing van Jesaja 11: 1 - 10 die door Marjo en Koos afwisselend gelezen werd. En wij zongen 'The little drummerboy'. 

Everdien had een inspirerende overweging - na 30 jaar dominee - kan ze het nog steeds😀 gelukkig. Na het orgelspel door Henk volgden de dank- en voorbeden waarbij ieder bede afgesloten werd door 'Met vrede gegroet en gezegend met licht!' van lied 430 (NLB). Dat klonk fantastisch mooi, helaas hebben we er geen opname van, maar dat komt nog wel een keer. 

En we zullen allemaal uit volle borst: 'Eer zij God in onze dagen.' Tijdens de collecte zong het koor een lied dat we al 7 jaar niet gezongen hadden: 'Joy to the world', een traditioneel Engels kerstlied uit de 1719.

Van Hein Stufkens leenden we de slotwoorden:

Steek een kaars aan in het duister en zaai vrede waar je gaat. Strek je handen uit en luister naar de mens die naast je staat.

Steek een kaars aan in het duister, eer wat kwetsbaar is en klein. Ga geduldig tot het uiterste, laat waar je bent, liefde zijn.

Als slotlied zongen we 'Midden in de winternacht', lied 486 (NLB), een lied waar veelinstrumeten in mee spelen, zoals een citer, een fluit, een trompet, een trommel, bellen en een tamboerijn. En het orgel natuurlijk. We hadden een 40 jaar oude citer van zolder gehaald en gestemd, allerlei bellen uit de kast getrokken, tamboerijn en trommel erbij en trompet. Een waar orkest. En het klonk nog leuk ook.  

En koorlid Marlein had voor alle koorleden van een simpel stukje hout een prachtig engeltje gemaakt. Zo konden we haar Pemama project in Afrika weer steunen. Heel veel dank daarvoor. 

Een mooie viering was ten einde. 

Het koor neemt even pauze en wenst iedereen alle goeds voor 2020. 💔